Specyfikacja testu ogniowego API dla zaworów: API 607 VS API 6FA

Zawory stosowane w niektórych gałęziach przemysłu, takich jak przemysł petrochemiczny, stwarzają potencjalne ryzyko pożaru, powinny być specjalnie zaprojektowane, aby nadal zapewniały pewne właściwości uszczelniające i operacyjne w przypadku pożaru w wysokiej temperaturze. Test odporności ogniowej jest ważną metodą pomiaru odporności ogniowej zaworu. Obecnie istnieje kilka organizacji zapewniających procedury
istotne dla testowania sprzętu petrochemicznego pod kątem jego funkcjonalności pod wpływem ognia, jak API, ISO, EN, BS itp., z których różnią się nieznacznie metodami testowania i specyfikacjami. Dzisiaj poznajemy tutaj wymagania dotyczące testu odporności ogniowej API, w tym API 607, API 6FA, API 6FD. Są to testy ognioodporne dla zaworów 6D i 6A.

API 607-2010 Test ogniowy dla zaworów ćwierćobrotowych i zaworów wyposażonych w gniazda niemetalowe, takie jak zawór kulowy, zawór motylkowy, zawór grzybowy. Wymagania dotyczące prób ogniowych siłowników (np. elektrycznych, pneumatycznych, hydraulicznych) innych niż siłowniki ręczne lub inne podobne mechanizmy (jeśli stanowią część normalnego zespołu zaworu) nie są objęte niniejszą normą. API 6FA ma zastosowanie do zaworów ćwierćobrotowych z miękkim gniazdem objętych API 6D i API 6A, do zaworów rurociągowych zaliczają się zawory kulowe i grzybkowe, na przykład zawory kulowe, zasuwy, zawory grzybowe, ale zawory zwrotne nie są uwzględnione, a test ogniowy w celu sprawdzenia zawory są określone w API 6FD. API 6A to norma dotycząca zaworów bezpieczeństwa głowic odwiertów i wyposażenia drzew, odpowiadająca normie ISO 10423, a API 6D to norma dotycząca przewodowych zaworów kulowych, odpowiadająca normie ISO 14316.

 

Porównanie API 607 i API 6FA

Specyfikacja API 607, wyd. 4 API 6FA
Zakres

 

DN dla wszystkich

PN≤ANSI CL2500

DN dla wszystkich
Opieczętowanie Miękkie uszczelnione Nieokreślony
Zakończ połączenie ANSI ANSI
Materiał korpusu Nieokreślony Nieokreślony
Płyn testowy Woda Woda
Pozycja piłki Zamknięte Zamknięte
Położenie łodygi Poziomy Poziomy
Temperatura 760-980 ℃ płomienia

≥650 ℃ ciała

760-980 ℃ płomienia

≥650 ℃ ciała

Okres spalania 30 minut 30 minut
Ciśnienie w okresie spalania wg. do wartości ciśnienia

np. ANSI 600=74,7bar

wg. do wartości ciśnienia

np. ANSI 600=74,7bar

Test szczelności w okresie spalania, wewnętrzny Nie uwzględniaj standardów firmowych, takich jak EXXON, SNEA itp. Maks. 400 ml*cal/min
Test szczelności w okresie spalania, zewnętrzny Maks. 100 ml*cal/min Maks. 100 ml*cal/min

 

Aby uzyskać więcej informacji na temat zaworu ognioodpornego, skontaktuj się z nami pod adresem [email protected] lub odwiedź naszą stronę internetową: www.perfect-valve.com.

Co to jest odwadniacz?

Odwadniacze to rodzaj zaworu, który automatycznie odprowadza kondensat, powietrze i gazowy dwutlenek węgla z urządzeń grzewczych lub przewodów parowych, minimalizując jednocześnie wyciek pary. Odwadniacze umożliwiają równomierne ogrzewanie sprzętu lub rurociągów, aby zapobiec efektowi uderzenia wodnego w rurociągach parowych. Ze względu na mechanizmy lub zasady działania odwadniacze można podzielić na odwadniacze z pływającą kulą, odwadniacze termostatyczne, odwadniacze termodynamiczne i inne. Do odprowadzania tej samej ilości kondensatu przy określonej różnicy ciśnień można zastosować różne typy odwadniaczy. Każdy odwadniacz ma swoje zalety, a najbardziej odpowiedni zakres użytkowania zależy od jego temperatury, ciężaru właściwego i ciśnienia.

Czynniki przy wyborze odwadniacza

  • Woda ściekowa

Przemieszczenia odwadniacza to zużycie pary na godzinę pomnożone przez maksymalną ilość wody kondensacyjnej (2 do 3 razy wybrany mnożnik). Kiedy urządzenia do ogrzewania parowego rozpoczynają transport pary, odwadniacz musi szybko usunąć powietrze i skroploną wodę o niskiej temperaturze, aby urządzenie stopniowo zaczęło normalnie działać. Powietrze, kondensat niskotemperaturowy i niższe ciśnienie wlotowe powodują przeciążenie odwadniacza po uruchomieniu kotła, wymagania odwadniacza są większe niż w przypadku normalnej pracy przy dużym przemieszczeniu, dlatego ogólnie rzecz biorąc, wybieraj wodę spustową zgodnie z 2-3-krotnością odwadniacz pary. Zapewnia to terminowe odprowadzanie skroplonej wody z syfonu i poprawia sprawność cieplną.

  • Robocza różnica ciśnień

Nominalne ciśnienie odwadniacza i ciśnienie robocze różnią się od siebie, ponieważ ciśnienie nominalne odnosi się do poziomu ciśnienia w korpusie odwadniacza, więc inżynier nie może wybrać odwadniacza na podstawie ciśnienia nominalnego, ale na podstawie różnicy ciśnień roboczych. Robocza różnica ciśnień równa się ciśnieniu roboczemu przed odwadniaczem minus przeciwciśnienie na wylocie odwadniacza. Przeciwciśnienie na wylocie wynosi zero, gdy kondensat jest odprowadzany do atmosfery za odwadniaczem. Jeżeli w tym czasie zostanie zebrany kondensat odprowadzany przez odwadniacz, przeciwciśnienie na wylocie odwadniacza jest równe oporowi rury powrotnej + wysokość podnoszenia rury powrotnej + ciśnienie w drugim parowniku (zbiorniku powrotnym).

  • Temperatura pracy

Inżynier powinien wybrać odwadniacz spełniający wymagania, biorąc pod uwagę maksymalną temperaturę pary. Maksymalna temperatura pary przekraczająca temperaturę pary nasyconej odpowiadającą ciśnieniu nominalnemu nazywana jest parą przegrzaną. W tym momencie lepszym wyborem może być specjalny odwadniacz bimetaliczny do pary przegrzanej o wysokiej temperaturze i ciśnieniu.

Odwadniacz przegrzewacza ma dwie oczywiste zalety: po pierwsze, można go używać jako odwadniacza przegrzewacza; drugi chroni rurę przegrzewacza, aby zapobiec przegrzaniu podczas uruchamiania i zatrzymywania pieca. Po uruchomieniu lub zatrzymaniu zawór główny jest w stanie zamkniętym. Jeśli w rurze przegrzewacza nie występuje chłodzenie strumieniem pary, temperatura ścianek rury wzrośnie, co w poważnych przypadkach może spowodować spalenie rury przegrzewacza. W tym momencie otwórz zawór przepływowy, aby wypuścić parę i chronić przegrzewacz.

  • Znajomości

Średnica przyłącza syfonu odpowiada wielkości odprowadzanej wody. Wydajność odwadniacza przy tej samej średnicy może się znacznie różnić. Dlatego przy wyborze zaworu odwadniającego nie można brać pod uwagę wielkości maksymalnego wyporu ani średnicy rury kondensatu.

 

Jak działa zawór redukcyjny pary?

Zawory redukcyjne pary to zawory, które precyzyjnie kontrolują ciśnienie pary za parą i automatycznie regulują wielkość otwarcia zaworu, aby ciśnienie pozostało niezmienione nawet wtedy, gdy natężenie przepływu zmienia się pod wpływem tłoków, sprężyn lub membran. Zawór redukcyjny ciśnienia wykorzystuje części otwierające i zamykające w korpusie zaworu w celu regulacji przepływu medium, zmniejszania ciśnienia medium i regulacji stopnia otwarcia części otwierających i zamykających za pomocą ciśnienia za zaworem, tak aby ciśnienie za zaworem utrzymuje się w pewnym zakresie, w przypadku ciągłych zmian ciśnienia wlotowego, aby utrzymać ciśnienie wylotowe w ustawionym zakresie. Ważne jest, aby wybrać odpowiedni typ zaworu nadmiarowego pary. Czy wiesz, dlaczego para potrzebuje redukcji ciśnienia?

Para czasami powoduje kondensację, a skroplona woda traci mniej energii przy niskim ciśnieniu. Para po dekompresji zmniejsza ciśnienie kondensatu i zapobiega powstawaniu pary rozprężnej podczas jej odprowadzania. Temperatura pary nasyconej jest powiązana z ciśnieniem. W procesie sterylizacji i kontroli temperatury powierzchni suszarki do papieru potrzebne są ciśnieniowe zawory nadmiarowe do kontrolowania ciśnienia i dalszej kontroli temperatury. Niektóre systemy wykorzystują skondensowaną wodę pod wysokim ciśnieniem w celu wytworzenia pary rozprężnej o niskim ciśnieniu, aby osiągnąć cel oszczędzania energii, gdy para rozprężna jest niewystarczająca lub ciśnienie pary przekracza ustawioną wartość, gdzie potrzebny jest zawór redukcyjny.
Para ma wyższą entalpię przy niskim ciśnieniu. Wartość entalpii przy 2,5 mpa wynosi 1839 kJ/kg, a przy 1,0 mpa wynosi 2014 kJ/kg, gdy do zmniejszenia obciążenia parowego kotła potrzebny jest niskociśnieniowy zawór parowy. Para pod wysokim ciśnieniem może być transportowana rurami tego samego kalibru, które są gęstsze niż para niskociśnieniowa. Dla tej samej średnicy rury i różnych ciśnień pary przepływ pary może być różny, na przykład przepływ pary w rurze DN50 przy ciśnieniu 0,5 mpa wynosi 709 kg/h, natomiast przy 0,6 mpa wynosi 815 kg/h. Ponadto może zmniejszyć występowanie mokrej pary i poprawić suchość pary. Transport parą pod wysokim ciśnieniem zmniejszy rozmiar rurociągu i obniży koszty, odpowiedni do transportu na duże odległości.

Rodzaje reduktorów ciśnienia pary

Istnieje wiele typów reduktorów ciśnienia pary, można je podzielić na reduktor ciśnienia bezpośredniego działania, reduktor ciśnienia tłokowego, reduktor ciśnienia sterowany pilotem i reduktor ciśnienia mieszkowego, zgodnie z ich budową.
Zawór redukcyjny ciśnienia bezpośredniego działania ma płaską membranę lub mieszek i nie wymaga instalowania zewnętrznych przewodów czujnikowych za zaworem, ponieważ jest niezależny. Jest to jeden z najmniejszych i najbardziej ekonomicznych reduktorów ciśnienia, przeznaczony do mediów o małym przepływie i stabilnym obciążeniu. Dokładność zaworów nadmiarowych bezpośredniego działania wynosi zwykle +/-10% wartości zadanej za zaworem.

Gdy rozmiar zaworu redukcyjnego lub ciśnienie wyjściowe są większe, przy bezpośredniej regulacji sprężyny regulującej ciśnienie ciśnienie nieuchronnie zwiększy sztywność sprężyny, przepływ zmieni się, gdy wzrosną wahania ciśnienia wyjściowego i rozmiar zaworu. Wady te można przezwyciężyć poprzez zastosowanie sterowanych pilotem zaworów redukcyjnych, które są odpowiednie dla rozmiarów 20 mm i większych, dla dużych odległości (do 30 m), miejsc niebezpiecznych, wysokich miejsc lub tam, gdzie regulacja ciśnienia jest trudna.
Zastosowanie tłoka jako głównych części roboczych zaworu w celu zapewnienia stabilności ciśnienia płynu, zawór nadmiarowy ciśnienia tłoka nadaje się do częstego użytkowania układu rurociągów. Na podstawie powyższej funkcji i zastosowań przeznaczenie zaworów redukcyjnych można podsumować jako „stabilizację ciśnienia, osuszanie, chłodzenie” w systemie parowym. Zawór redukcyjny pary do leczenia dekompresyjnego zasadniczo zależy od właściwości samej pary, a także od potrzeb medium.

Analiza uszczelnienia zaworu kriogenicznego LNG

Zawory kriogeniczne koncentrują się głównie w częściach skroplonych i częściach do magazynowania LNG w zakładach skraplania gazu ziemnego. Z przybliżonych statystyk wynika, że w stacjach odbiorczych LNG dostępnych jest około 2000 zaworów kriogenicznych (duże stacje o zdolności odbiorczej ponad 2 mln ton/rok), co stanowi ponad 90% wszystkich zaworów. Wśród nich znajduje się około 700 zaworów małych rozmiarów, reszta to zawory wysokociśnieniowe i wielkośrednicowe.

LNG ma małą masę cząsteczkową, niską lepkość, dużą przepuszczalność, jest łatwy do wyciekania, jest łatwopalny i wybuchowy, co wymaga wysokiego uszczelnienia zaworu, a także elektryczności statycznej, zapobiegania pożarom i przeciwwybuchowym. Uszczelnienia odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu sprawności zaworów. Dzisiaj analizujemy wymagania dotyczące uszczelnień zawory kriogeniczne w systemie LNG.

 

Uszczelnienie łodygi

Uszczelnienie trzpienia zaworów kriogenicznych jest zwykle uszczelnione. Typowymi wypełniaczami są PTFE, impregnowana lina azbestowa PTFE i elastyczny grafit. Aby zapewnić skuteczność uszczelnienia kriogenicznego, często stosuje się kombinację podwójnego uszczelnienia miękkiego i twardego, podwójne uszczelnienie z pośrednim pierścieniem izolacyjnym (mieszanina odporna na niskie i wysokie temperatury) oraz dodatkowe elastyczne urządzenie obciążające. Elastyczne urządzenie obciążające, takie jak uszczelka sprężyny talerzowej, dzięki czemu uszczelnienie w niskotemperaturowej sile wstępnego dokręcania może być w sposób ciągły kompensowane, aby zapewnić skuteczność uszczelnienia uszczelnienia przez długi czas.

Wyciek zaworu dzieli się na wyciek wewnętrzny i wyciek zewnętrzny. Wyciek zewnętrzny jest bardziej niebezpieczny ze względu na łatwopalny i wybuchowy charakter LNG. Wyciek z uszczelnienia trzpienia jest głównym potencjalnym źródłem wycieków zewnętrznych. Kriogeniczne uszczelnienie trzpienia zaworu może być metalową konstrukcją uszczelniającą z mieszkiem, która może pracować w wysokich temperaturach i warunkach niskich temperatur. W porównaniu z uszczelnieniami mechanicznymi, uszczelnienie mieszkowe ma tę zaletę, że ma zerowy wyciek, brak kontaktu, brak tarcia, brak zużycia itd., co może skutecznie zmniejszyć wyciek medium na trzpieniu zaworu i poprawić niezawodność i bezpieczeństwo zaworów kriogenicznych.

 

Uszczelka kołnierza

Idealny materiał uszczelki kriogenicznej jest miękki w temperaturze pokojowej, sprężysty w niskiej temperaturze, ma mały współczynnik rozszerzalności liniowej i pewną wytrzymałość mechaniczną. Uszczelka kołnierza środkowego zaworu kriogenicznego wykonana jest z pierścienia ze stali nierdzewnej i elastycznego grafitu. Przy niskich temperaturach uszczelka jest mniejsza od redukcji co może spowodować wyciek medium.

 

Elementy złączne

Elementy złączne ze stali austenitycznej należy dobierać tak, aby zapewnić udarność w niskich temperaturach w warunkach pracy LNG. Ze względu na niską granicę plastyczności austenitycznej stali nierdzewnej konieczne jest poddanie części gwintu hartowaniu przez odkształcenie i zastosowaniu dwusiarczku molibdenu.

Do łączników zaworów często stosuje się kołki z pełnym gwintem. W celu poprawy właściwości mechanicznych, w przypadku elementów złącznych ze stali austenitycznej można przeprowadzić obróbkę cieplną przesycającą (klasa 1), wyżarzanie z końcową obróbką cieplną (klasa 1A), wyżarzanie z końcową obróbką cieplną i utwardzanie przy rozciąganiu (klasa 2). Elementy złączne ze stali austenitycznej 304, 321, 347 i 316 o średnicy poniżej 1/2 cala (12,5 mm) należy stosować w temperaturach powyżej -200℃. Jeżeli przeprowadzono obróbkę cieplną przesycającą lub utwardzanie przez odkształcenie, próba udarności w niskiej temperaturze nie jest wymagana, w przeciwnym razie należy ją przeprowadzić.

Elementy złączne są podatne na uszkodzenia zmęczeniowe pod zmiennym obciążeniem. Klucze dynamometryczne powinny być używane w rzeczywistej pracy, aby zapewnić równomierną siłę na każdej śrubie i uniknąć wycieków spowodowanych nadmierną siłą działającą na pojedynczą śrubę.

Co to jest zawór osłonowy azotu?

Zawór osłonowy azotu, nazywany także zaworem wypełniającym azotem lub zaworem „uzupełniającym”, to zawór wypełniający pustą przestrzeń zbiornika cieczy azotem. Urządzenie uszczelniające azotem jest montowane głównie na górze zbiornika magazynowego w celu kontrolowania mikro-dodatniego ciśnienia w zbiorniku, izolowania medium od zewnątrz, zmniejszania ulatniania się medium i ochrony zbiornika. Zawór osłonowy azotu wykorzystuje energię samego medium jako źródło zasilania bez dodatkowej energii. Dokładność sterowania zaworem jest około dwukrotnie większa niż w przypadku ogólnego zaworu regulacji ciśnienia, przy dużym współczynniku różnicy ciśnień (np. 0,8 MPa przed zaworem i 0,001 Mpa za zaworem). Jest to wygodne, szybkie rozwiązanie, szczególnie odpowiednie do kontroli mikrociśnienia gazu, które można ustawić w sposób ciągły w stanie pracy. Automatycznie sterowany zawór osłonowy zbiornika azotu jest szeroko stosowany w ciągłych dostawach gazu ziemnego, gazu miejskiego i metalurgii, ropy naftowej, przemysłu chemicznego i innych gałęzi przemysłu.

Jak działa zawór osłonowy azotu?

(1) Zawór osłonowy azotu zamykający uszczelnienie tłoka w pomieszczeniu zaworowym, gdy ciśnienie w zbiorniku jest większe lub równe wartości zadanej, membrana podnosi się, powodując ciasny ruch pierścienia uszczelniającego zaworu pilotowego gazu w górę przez sprężynę dociśniętą do gniazda i zamykającą kontrolować import azotu. Jednocześnie wzrasta ciśnienie w komorze rdzenia zaworu specjalnego i zbliża się ono do ciśnienia w kolektorze azotu, czyli ciśnienia w kanałach wewnętrznych od specjalnej komory rdzenia zaworu do głównej komory rdzenia zaworu. Zawór główny równoważący ciśnienie gazu w szpuli, szczelnie zamknięty pod podwójnym działaniem grawitacji i sprężyny.

(2) Zawór osłony azotu w stanie otwartym, gdy ciśnienie w zbiorniku jest nieco niższe niż ciśnienie ustawione, na skutek spadku ciśnienia indukcyjnego i ruchu w dół, zawór kierujący napędu zostaje otwarty, azot wypływa przez kryzę i zawór prowadzący do zbiornika do zbiornika wzrasta ciśnienie, a ciśnienie w komorze gazowej spada, azot z rdzenia zaworu pilotowego poprzez wewnętrzne kanały ze specjalnego rdzenia zaworu do głównej komory rdzenia zaworu. Ponieważ powierzchnia tłoka rdzenia zaworu głównego jest większa niż powierzchnia otworu gniazda zaworu głównego oraz ze względu na sprężynę i ciężar zaworu głównego, ciśnienie w specjalnej komorze suwaka i komorze suwaka głównego zaworu zmniejsza się bardzo nieznacznie gdy ciśnienie w zbiorniku spadnie nieco poniżej wartości zadanej, główny zawór pozostaje zamknięty, a azot przedostaje się do zbiornika przez zawór powietrza.

Zawór zakrywający zbiornik jest głównym elementem urządzenia zakrywającego zbiornik gazu. Urządzenie osłonowe azotu składa się z zaworu sterującego, siłownika, sprężyny dociskowej, przewodnika, rurki impulsowej i innych elementów, używanych głównie do utrzymywania stałego ciśnienia azotu w górnej części pojemnika, szczególnie odpowiednie do wszelkiego rodzaju osłon gazowych dużych zbiorników magazynowych system. Urządzenie dostarczające azot wprowadza medium w punkcie pomiaru ciśnienia na górze zbiornika przez rurkę ciśnieniową do mechanizmu detekcyjnego w celu zrównoważenia sprężyny i napięcia wstępnego. Kiedy ciśnienie w zbiorniku spadnie poniżej wartości zadanej urządzenia dostarczającego azot, równowaga zostanie zachwiana, przewód zaworu zostanie otwarty, tak że gaz przed zaworem przejdzie przez zawór nadmiarowy ciśnienia, zawór dławiący , do górnej i dolnej komory membranowej siłownika zaworu głównego otwiera się szpula zaworu głównego i do zbiornika wtryskiwany jest azot; Kiedy ciśnienie w zbiorniku wzrośnie do wartości zadanej ciśnienia urządzenia dostarczającego azot, zamknij rdzeń zaworu przewodu pod wpływem ustawionej siły sprężyny, a zamknij zawór główny i zatrzymaj dopływ azotu dzięki działaniu sprężyny w siłowniku głównego zaworu.

 

Więcej informacji, kontakt IDEALNY ZAWÓR 

 

Co to są zawory mieszkowe?

Trzpień zaworu mieszkowego jest podwójnie uszczelniony przez mieszek i uszczelnienie, często stosowane tam, gdzie wymagane jest ścisłe uszczelnienie trzpienia zaworu. Mieszki metalowe mogą wytwarzać odpowiednie przemieszczenie pod wpływem ciśnienia, siły poprzecznej lub momentu zginającego i mają zalety odporności na ciśnienie, odporności na korozję, stabilności temperaturowej i długiej żywotności. Mieszki mogą poprawić skuteczność uszczelniania trzpienia zaworu i chronić go przed korozją medium, odpowiedniego dla mediów przenoszących ciepło w przemyśle poliestrowym, ultrapróżniowym i nuklearnym.

Toksyczne, lotne, radioaktywne media lub drogie ciecze, które nie pozwalają na wyciek zewnętrzny przez trzpień poruszający się ruchem posuwisto-zwrotnym, to często pokrywy z uszczelnieniem mieszkowym. Ta specjalna konstrukcja pokrywy chroni trzpień i dławnicę przed kontaktem z płynem podczas montażu elementu uszczelniającego mieszek w standardowej lub przyjaznej dla środowiska konstrukcji dławnicy, aby uniknąć katastrofalnych konsekwencji awarii pęknięcia mieszka. Dlatego inżynierowie powinni zwracać uwagę na nieszczelność uszczelnienia trzpienia, aby zapobiec uszkodzeniu mieszka. W przypadku mokrego chloru gazowego i przy innych okazjach wymagania nie są szczególnie wysokie, można zastosować „zawór obrotowy + uszczelnienie wielostopniowe”. Takie jak wielostopniowe elastyczne uszczelnienie grafitowe w pełni funkcjonalnego, ultralekkiego zaworu sterującego.

Zwykle istnieją dwa typy konstrukcji mieszków: spawane i obrabiane maszynowo. Całkowita wysokość mieszka z przyspawanym trzpieniem jest stosunkowo niska, a jego żywotność jest również ograniczona ze względu na metodę produkcji i wewnętrzne wady konstrukcyjne; Obrobiony mieszek ma większą wysokość, niezawodność i dłuższą żywotność. Wartość ciśnienia dla uszczelek mieszkowych zmniejsza się wraz ze wzrostem temperatury. Obejmuje zawór z pojedynczym gniazdem i uszczelnieniem mieszkowym oraz zawór z podwójnym gniazdem.

Kiedy zawór uszczelniony mieszkiem produkcja została zakończona, musi przejść próbę ciśnieniową 100%, a ciśnienie próbne jest 1,5 razy większe od ciśnienia projektowego; w przypadku stosowania do pary niezbędny jest test szczelności 100%, a poziom szczelności musi być wyższy niż poziom 4.

Kontrola zaworu mieszkowego

  • Kontrola części

Przegląd i test mieszków i zespołu mieszków należy podzielić na kontrolę dostawy i kontrolę typu. O ile nie określono inaczej, warunki kontroli należy przeprowadzić w temperaturze otoczenia 5 ~ 40 ℃, wilgotności 20 % ~ 80 % i ciśnieniu atmosferycznym 86 ~ 106 kPa. Test typu wymaga trzech testów cyklicznych, a następnie przyjmuje minimalną wartość do obliczenia minimalnego cyklu życia. Jeżeli wszystkie trzy części testowe zostaną zakwalifikowane, kwalifikuje się badanie typu produktu objętego niniejszą specyfikacją. Jeden z trzech elementów nie spełnia standardów. Jeżeli dwa z trzech badań nie zostaną zakwalifikowane, badanie typu zostanie uznane za niekwalifikowane. Żaden wyciek wyników kontroli nie jest uważany za kwalifikowany.

  • Próba uszczelnienia

Zespół mieszka i trzpień zaworu połączono metodą spawania łukiem argonowym. Test szczelności gazu przeprowadzono pod ciśnieniem 0,16 mpa pod standardowym ciśnieniem atmosferycznym i temperaturą otoczenia 20°C przez 3 minuty. Badanie przeprowadzono w zbiorniku wody, a wynik zakwalifikowano jako niewidoczny wyciek.

  • Cały test maszyny

Przed montażem należy usunąć zadziory i oczyścić wszystkie części i wgłębienia korpusu. Po montażu należy sprawdzić i przetestować cały zawór. Wynik testu kwalifikuje się jako dopuszczalny cały zawór, polerowanie powierzchni, czyszczenie, polerowanie, malowanie i pakowanie.